"Afraid? Of whom am I afraid?
Not death; for who is he?
The porter of my father’s lodge
As much abashed me.
Of life? Ι were odd I fear a thing
That comprehended me
In one or more existences
At Deity’s decree.
Of resurrection? Is the east
Afraid to trust the morn
With her fastidious forehead?
As soon impeach my crown!"
Emily Dickinson

τα μάτια μου όταν κλείνουν
τις πύλες του χρόνου που μπαίνουν μέσα οι άριστοι και βγαίνουν κατακάθια
τη νεκρική σιγή της απώλειας
τα άκρα των χειλιών την ώρα του αποχωρισμού
τα υπερβολικά της μάτια
τους ιστούς της αράχνης στους ορίζοντες της λήθης και του ψεύδους
τα μήλα της ουτοπίας
τα γεράκια της ερήμου των δύσκολων λεπτών
το θάνατο στο βλέμμα της ζωής
την αντίπερα όχθη στα κάτοπτρα της αλήθειας όταν το νερό διαμελίζεται στους βράχους
την τελευταία καλημέρα πριν την αυγή
2 +1 κραυγές:
Πολύ όμορφες λέξεις!
:)
Φιλιά
:-)
Φιλιά!!
Δημοσίευση σχολίου