14.1.20

άτιτλο

στις τρεις άκρες του ανέμου
οι λογοι μου δείκτες φανεροί
για την καρδιά του ηττημένου
τα σύνορα δρόμοι ανοιχτοί

αιτίες μετέωρες σαν χάρτες
μια ουτοπία εσωστρεφής
όπως τα ματια μου στις νάρκες
τα βράδυ εκείνο της φυγής

αισθήση κενού στα δάκρυά μου
καταρρέων ο κόσμος και θολός
στα μάτια μόνο η μοναξιά μου
ένας χώρος κρύος, αδειανός

νόθες ελπίδες τα όνειρά μου
μια κοινωνία αιμοσταγής
οργή και πόνος τα παιδιά μου
ένας κόσμος αδιέξοδής ποινής

13.1.20

Εντάξει, καλύτερα τώρα; Τώρα νιώθεις πιο ασφαλής;


Παίξε το παιχνίδι τους, θα δεις θα σ' αφήσουν
Είναι το παιχνίδι που σ' αρέσει να κερδίζεις
και όταν πια στην παγίδα τους σε κλείσουν
δεν θα μπορείς ούτε το πάτωμα ν' αγγίζεις

Μ' ένα χρυσό κλουβί θα σου την πέσουν
Θα σε βάλουν τη μελωδία τους να τραγουδάς
Πόσο τυχερός είσαι και πόσο θέλεις να σε δέσουν
Εκεί έξω είναι επικίνδυνα μου λες και με κοιτάς

Εκεί έξω έχει πόλεμο, στις ειδήσεις το είδες
Ένα μάτσο αληταράδες σκαρφαλώνουν στην αυλή
των σπιτιών με τα τζάκια και τις ωραίες βιβλιοθήκες
Θα μπουν ένα βράδυ και θα σ' ανοίξουν το κλουβί.