χάνοντας ενα κομμάτι

μικρόκοσμοι και μάτια σε λυγίζουν και σε σπάνε

ο καθρέφτης των άλλων μπροστά στα μάτια σου

ποιος είσαι, που πας και γιατί πονάς αυτή τη στιγμή

αυτή η ρωγμή αυτό τα μάτια τα μισά τα γυάλινα τα χαμόγελα τα σπασμένα τα πλαστικά

τα εύμορφα τα λόγια και ο πόνος των ανθρώπων που ξεσπάει

πρέπει να βγεις από αυτόν τον κόσμο να απαρνηθείς τα ενδότερα του

πρέπει να φύγεις μακριά άλλοι ορίζοντες μεγάλοι να κόβουν τη ματιά σου

που είναι η ευτυχία; γιατί τόσος πόνος;

βγάλε το χρόνο από το χέρι σου πέταξε τον στον πρώτο ντενεκέ που θα βρεις στον δρόμο σου

πέτα ότι σε κρατάει πίσω, βρες την αλήθεια που υπάρχει εκεί έξω και συνέχισε όπως τώρα να κάνεις τα όνειρα σου πραγματικότητα

έχεις κάνει πολλά και υπάρχουν χιλιάδες ακόμα που μπορείς να κατακτήσεις αφέσου στη ροη όπως σε πάει το κύμα σου

κάψε το ψέμα και αγάπησε όσο πιο πολύ μπορείς

{σε γραμμές ευθείες}