θάνατος;
μακάριες οι αναμνήσεις
άχρηστα λόγια
να μπλέκομαι μέσα σε καλώδια για το τίποτα
να έρχονται οι λέξεις
και να κρέμονται από την άκρη της γλώσσας μου
δεν βγαίνουν
εκεί να μου θυμίζουν πόσο οικτρά αναλώνομαι σε μηδενικά
{μισώ την ώρα που η φύση λιώνει κάτω από τον ήλιο που τη σημαδεύει καθετα
μισώ τις σκέψεις της
τα συναισθήματά της
τα χθές μου κατα τη διάρκειά της
ολα εκείνη την ώρα, γιατί;
ανύπαρκτη η μοναξιά εκείνη την ώρα
υγρασία
εκείνη την ώρα}
μισώ τις σκέψεις της
τα συναισθήματά της
τα χθές μου κατα τη διάρκειά της
ολα εκείνη την ώρα, γιατί;
ανύπαρκτη η μοναξιά εκείνη την ώρα
υγρασία
εκείνη την ώρα}
6 +1 κραυγές:
..ωραία
τώρα που το κατάλαβες
βρές
κάτι ευχάριστο
να την γεμίσεις
εκείνη την ώρα
και μη την μισείς
πάνω απο μια στιγμή
γιατι
κομμάτι σου είναι..
αααααααααααααα
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
η κραυγη!
;οΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡ
ερώτιση:
τι είναι το τίποτα;
πώς μπορεί αυτό να μπλέκεται σε καλώδια;
είναι ηλιθιότητα να μετανιώνεις
και να συνεχίζεις το ίδιο;
είναι αδυναμία;
είναι ψαρωτικό;
γεμάτη είναι
πάντα γεμάτη ήταν
παραλληλότητες Δία...
ευχάριστα και μη
όλα μαζί
(ενιότε να με ρωτούν γιατι.)
άλλωστε γι αυτό και "όλα εκείνη την ώρα"
η κραυγή μου άρεσε την ακούω ακόμα...
thnx πάντως...
χμ...
καλή ερώτηση...
το τίποτα είναι σχετικό και υποκειμενικό...
(το τίποτα πάντως δεν μπλέκεται σε καλώδια)
αν μετανιώνεις ναι είναι ηλιθιότητα σίγουρα...
αδυναμία, πολύ πιθανόν...
ψαρωτικό; τι εννοείς?
Πολλές φορές τρώμε κολλήματα και αναλώνουμε το χρόνο μας με πράγματα ανούσια. ίσως όμως γίνεται από την ανάγκη μας να μην κάψουμε τον εγκέφαλό μας.
Πολλές φορές οι λέξεις δεν μπορούν να βγουν από τα ξεραμένα μας χείλη....
Καλό βράδυ Δημήτρη
αυτό ακριβώς που λες φίλε Νίκο
και εγώ αυτό πιστεύω πως είναι...
ένας ομοιοστατικός μηχανισμός απέναντι στο κάψιμο των κυττάρων του εγκεφάλου...χαχα!
*πάντως και από φυσικής άποψης ο όρος κάψιμο ταιριάζει γάντι μιας και τα νευρικά κύτταρα λειτουργούν σαν πυκνωτές... σωστά?
το θέμα είναι ότι ώρες ώρες δεν ξέρω γιατί ξερένονται...
δεν πειράζει καλυτερα...
Καλο βράδυ Νίκο!
Δημοσίευση σχολίου