θυμάμαι να μου λές
η φωτογραφία σου στάζει
μοναξιά και με πληγώνει
φοβάμαι όταν κλές
μη σε νοιάζει
το φώς που σε παγώνει
τα λόγια μου υδάτινες του χθες επιστροφές
να τρέχουν σε τοπία ενός αγέννητου πελάγου
η φωτογραφία σου στάζει
μοναξιά και με πληγώνει
φοβάμαι όταν κλές
μη σε νοιάζει
το φώς που σε παγώνει
τα λόγια μου υδάτινες του χθες επιστροφές
να τρέχουν σε τοπία ενός αγέννητου πελάγου
4 +1 κραυγές:
Γεια σου Δημήτρη
Στις φωτογραφίες παγώνει ο χρόνος και βλέπουμε πως είμασταν.
Βλέπεις τις αλλαγές φαίνεται αν χαμογελάς αληθινά ή όχι. Βλέπεις αν είσαι μόνος ή αν έχασες αυτά που λάτρεψες και τα λόγια αναμνήσεις και αυτά...
Να είσαι καλά.
οι φωτογραφίες...
"πάντα έκει να μου θυμίζουν αυτά που δεν θα ξαναζήσω μια ανάγκη να γυρίσουμε τον χρόνο πίσω"...
ολα είναι αναμνήσεις, όλα όμως...
τι είναι η ζωή?
μια στιγμή που ξεκίνησε από μία αρχή και οδεύει σε ένα τέλος που κανείς δεν ξέρει το πότε και πως και αυτή η στιγμή βρίσκεται πάνω ακριβώς στο μεταίχμιο μεταξύ των αναμνήσεων και αυτών που περιμένουμε να 'ρθούν...
Σε ευχαριστώ φίλε Νίκο!!
και εσύ να είσαι πάντα καλά!!!
καλό βράδυ!
πόσο ανατριχιαστικό είναι αυτό!
με τιμάς αγάπη ανατριχιαστικά και δεν κάνω πλάκα...
Δημοσίευση σχολίου