τα βλέπεις, ξεσκισμένα πανιά βετεράνοι με κομμένα πόδια, με προζάκ και αλκοόλ, προεκτάσεις ονείρων
δυστυχισμένες μάσκες
σε χορούς και κηδείες να σπερνουν το ΕΓΩ τους εδώ κι εκεί
χαμόγελα που κρεμάνε
γλώσσες γλύφουν δεξιά κι αριστερά νερό ψάχνουν να βρουν
λίγο κενό στο κενό τους να βάλλουν
μάταια μετάλλια αριστείας
και ύφος μπλαζέ αλητείας
το σκηνικό αποσυντίθενται και χάνεται
πίσω από λόγια κι ανάγκες
αφού γουστάρετε παρακμή τα barcodes τι τα θέλετε; ε;
{τέρμα
η Σιβόν μου κτυπάει την πόρτα!}
3 +1 κραυγές:
Δεν θα χαθώ φίλε!
(Νίκος Κ._ΑΡΩΓΗ)
Εμένα πάλι με πιάνει μια τρυφερότητα καμιά φορά γι' αυτούς τους ανάπηρους καταθλιπτικούς αλκοολικούς.
Είναι που νομίζω ότι οι περισσότεροι από αυτούς δεν κόψαν μόνοι τους τα πόδια τους.
με αυτούς του βετεράνους και μένα μια τρυφερότητα με πιάνει...
Δημοσίευση σχολίου