από το μισό μου το μισό που μου χει μείνει
σε δύσκολες ώρες όταν η σκέψη είναι σε σελίδες σκισμένες
και τα δάχτυλα μου ,ναι, ακόμα αγκίζουν
όχι
όχι,
ακόμα έχω τις αισθήσεις μου
λίγο νερό να δώσετε στους καθρέφτες μου που διψάνε
{το φως να σε βρίσκει πάντα!
κι ας καρφώνονται τα μάτια μου
το βράδυ στον πίνακα
και γίνεσαι μηδενικό}
κι ας καρφώνονται τα μάτια μου
το βράδυ στον πίνακα
και γίνεσαι μηδενικό}
12 +1 κραυγές:
Καλημέρα Δημητράκη μου!
Σε διαβάζω κι ας χάνομαι που και που!
Ελπίζω να είσαι καλά!
Φιλιά
"...λίγο νερό να δώσετε στους καθρέφτες μου που διψάνε"
Δημήτρη, είναι φανερό πως έχουμε ανεβάσει στροφές. Αρχίζω και διακρίνω τα σημάδια που ήθελα. Με ότι γράφεις, μας παρουσιάζεσαι έτοιμος αλλά και επαρκής! Εντοπίζω πλέον το αυτόφωτο στα κείμενά σου! Κρίμα που δε μπορούμε να βρεθούμε να τα πούμε από κοντά. Θα σε παρακολουθώ όμως... Να 'σαι καλά εκεί που είσαι και να προσέχεις τον εαυτό σου όσο καλύτερα μπορείς...
καλημέρα Τόνια!!
το ξέρω ότι με διαβάζεις... :-)
είμαι πολύ καλά!!!
σήμερα στάζω λίγο βεβαια και ο ήλιος θα μου φαίνεται σε λίγο πληγή στον ουρανό αλλά εντάξει...
φιλιά κι από μένα!!
Φίλε Διάττων δεν ξέρω τι να πω...
χαίρομαι πολύ που βλέπεις αυτά τα σημάδια...
είναι τιμή μου τα λόγια σου...
τα Χριστούγεννα ελπίζω να τα πούμε...
;-)
επίσης υπάρχουν και τα γράμματα... αλλά εντάξει μεταξύ μας και εγώ προτιμώ την αμεσότητα...
Σε ευχαριστώ βαθειά!
προσπαθώ να προφυλάσσομαι όσο μπορώ... και περισσότερο το μυαλό και τη ψυχή μου...
είπαμε... αποστολή... σε όλα τα επίπεδα, δεν είμαστε δώ μόνο για μας...
καλό απόγευμα!!!
και εσύ να προσέχεις την υγεία σου!
Έγινε Δημήτρη. Όποτε έρθεις, ελπίζω να με ενημερώσεις...
εννοείται...
Δημήτρηηηηη!! Είμαστε εδώ με τη Δ'εσποινα και σου στέλνουμε τα Θεσσαλονικίσια φιλιάαααααα μας!!!
Το κείμενο είναι τέλειο, όπως όλα τα τελευταία κείμενά σου!!:-) "Οι σκέψεις σε σελίδες σκισμένες".. :-*
Σου στέλνω την αγάπη μουυυυυυυυυυ!!!
Να προσέχεις μη κρυώσεις..;-Ρ
Χαραααααα!!!
εγώ είμαι εδώ με το ανοιχτό μου παράθυρο και σας στέλνω από την ταράτσα μου δυο φιλιά δυνατά ένα για σένα και ένα για τη Δέσποινα! (ελπίζω να μην φτάσουν παγωμένα...)
και εγώ πολυυυυυυ πολυ!!!
θα προσέχω αλλά για την επόμενη φορά... ήδη έχω στο ενεργητικό μου ένα κρύωμα και μια ανάρωση...χαχα!!
:-PPP
Γεια σου Δημήτρη,
Πάντα ο εαυτός μας γίνεται κομμάτια, που λες και έχουν διαφορετικό ύφος. Ένα από αυτά είναι αυτό που έχει τεράστια δύναμη, άλλο είναι φοβισμένο σαν σπουργίτι, άλλο μας λέει να ρισκάρουμε, αλλο να ξεχάσουμε ...
Δεν γίνεται να γίνει μηδενικό Δημήτρη, το φως δεν χάνεται. Η ενέργεια που μεταφέρει πάντα αφήνει ίχνος, ένα φωτεινό ίχνος μέσα μας.
Καλό βράδυ να έχουμε!
Υ.Γ. Πολύ καλή και επιστημονικά ορθή η ανάρτηση για τον καρκίνο του στήθους...
μμμ
ναι αν είναι φως δεν χάνεται...
μόνο που αυτό που γίνεται μηδενικό όταν το βράδυ καρφώνομαι πάνω σε πίνακες και τοίχους δεν είναι φως.
τέλος πάντων... τι σημασία έχει τι θέλω να πω εγώ...
καλό βράδυ!
Υ.Γ.ευχαριστώ.
απο συναίσθημα ξέχειλο, χοντρό μηδενικό, που μέσα στον κύκλο του κλείνει την τεράγωνη λογική.
κύκλους κύκλους
κάνουν
υπερχειληση
και βουτιά
τετραγωνα κάνω κύκλους
και χάνομαι μέσα σε δεκαδικά ψηφία
σμουααααατς
ακούς ωρέ?
Δημοσίευση σχολίου