το φως είναι αναμένο μέρες τώρα
οι κουρτινές ανοιγοκλείνουν μόνες
και το παράθυρο δε λέει να κλείσει
σκιές δεν καλύπτουν τους τοίχους
και η ησυχία ακούγεται πιο βάναυση από ποτέ
{πες μου
πως
που
ποτε
γιατι
θέλω φραπέ! να το σημειώσεις στα στερητικά ως νούμερο 1}
πως
που
ποτε
γιατι
θέλω φραπέ! να το σημειώσεις στα στερητικά ως νούμερο 1}
4 +1 κραυγές:
Καλημέρα,
Χθες βράδυ, αν και δεν έχω απαντήσει ακόμα στο σχόλιο σου, κοίταζα τον counter, στους επισκέπτες του blog (μου) και έκανα κλικ πάνω του. Όταν το κάνεις αυτό σου δείχνει από που είνα οι επισκέπτες. Δεν φαντάζεσαι τι χαρά πήρα όταν είδα το στίγμα σου να αναβοσβήνει ( ήμουν σίγουρα ότι ήσουν εσύ από εκεί ! Έμοιαζε σαν παλμός καρδιάς, τακ, τακ, τακ σαν ένα ίχνος από radar που βρήκε κάτι.
Να είσαι καλά, και φτιάξε περιβάλλον να θυμίζει Ελλάδα ρε συ! Σίγουρα θα βρεις στέκι για φραπεδιά!
Καλησπέρα Νίκο!!!
και εγώ παίρνω μεγάλη χαρά όταν όταν σε βλέπω στους επισκέπτες! κάτω στον δικό μου counter!
ντύνω τον ουρανό με ήλιο εγώ και όλα καλά!!!χαχα!
Λες να βρω?
εδώ δεν πουλάνε τον nescafe όπως στην Ελλάδα, ή τουλάχιστον δεν το έχω ανακαλύψει ακόμα... βέβαια έχει τέλειο τσάι εδώ... αλλά ο ελληνικός φραπές αναντικατάστατος...χαχα!
η ησυχία ακούγεται πιο βάναυση από ποτέ...
Ανεβαίνεις κλίμακες φίλε μου...
:-)
καλό απόγευμα φίλε Διάττων!
Δημοσίευση σχολίου