13 2 09

Τέλος

σαν το βέλος

που δείχνει την πορεία της ζωής

από τη γέννηση ως το θάνατο, όλη η ζωή περνά στον χρόνο της στιγμής.

Τέλος όλα σώπασαν

όλα ημέρεψαν και ησύχασαν

όλα γίναν μάταια του «γιατί» ερωτήματα

δάκρυα τώρα καυτά της μάνας πάνω στα μαρμάρινα μνήματα.

Τέλος για μια ζωή και ένα πόνο

μόνο τη λύπηση αυτό δεν θέλω μόνο

έξω τρέξτε, χαρείτε τη ζωή που είναι μικρή τώρα

τώρα που ακόμα το γαλάζιο τ’ ουρανού σας δίνει φόρα.

Τέλος, τίτλοι τέλους θα πέσουν για μια φορά

η παράσταση τέλειωσε ο παλιάτσος με τα χίλια πρόσωπα πλέον δεν χωρά

πήρε τα πρόσωπά του και εχάθει, πλέον είναι ιδέα

πήρε τις σκέψεις του , τους φόβους και τα πάθη του και ‘γινε ορχιδέα.

Τέλος τώρα λύπη γι’ αυτούς που μένουν

χαρά γι’ αυτούς που φεύγουν

έτσι είναι η ζωή διχασμένη και παράξενα θελκτική

σε κρατά μαζί της μέχρι το θάνατο και τότε γίνεται ταινία, λένε μαγική.

Τέλος εδώ σταμάτησε της πνοής η ροή

μέχρι εδώ ήταν από εδώ και πέρα μόνο οι φωτογραφίες που μένουν εκεί

εκεί για πάντα να θυμίζουν τις στιγμές που δεν θα ξαναζήσω

μια ανάγκη να γυρίσουμε τον χρόνο πίσω.

Τέλος δεν ξέρω πως θα ‘ρθει δεν με νοιάζει

ξέρω όμως ότι υπάρχει και όμως δεν με τρομάζει.

Τίποτα εκεί πάμε επιστρέφοντας σε αυτό που μας γέννησε

στο τίποτα, αυτό έφερε τη ζωή που μας πήρε και μας μέθυσε.

Τέλος, τίτλοι τέλους

όταν η ζωή δεν αντιστέκεται στη ροπή του βέλους

όταν η φορά και η διεύθυνση είναι προκαθορισμένη

μόνο η αγάπη μένει πίσω στη ζωή να δίνει δύναμη σε μια καρδιά να ανασαίνει.