10.9.09

?

πως μπορείς να περπατάς δίπλα σε πτώματα;
πως μπορείς να ανάβεις τσιγάρο και να κοιτάς το απέναντι πεζοδρόμιο ενώ απ' τα πόδια σου κρέμεται ένα χέρι;
πως προσπερνάς τις στιγμές όταν στάζουν αίμα;
πως πατάς πάνω στις ζωές άλλων σαν να ήταν χώμα;

πως περπατάνε οι άνθρωποι σε αβύσσους;
πως κλειδώνουν τα μάτια;
και πως βάζουν κλειδαριές στα πνευμόνια τους;




{
η τσίχλα στο τακούνι σου είναι η κραυγή μιας ψυχής
κι εσύ απλά την γδέρνεις στην άσφαλτο}


9 +1 κραυγές:

Διάττων είπε...

Ακιβώς! Το τεράστιο θέμα - πρόβλημα της αδιαφορίας σήμερα! Τι να πει κανείς, ολοένα και περισσότεροι αυτομολούν στο στρατόπεδο αυτό...

Δημήτρης είπε...

Βάζω τον εαυτό μου μέσα, χθές ένα χέρι ακούμπησε το πόδι μου και όμως εγώ συνέχισα...

δεν ξέρω αν είναι αδιαφορία, αδυναμία μάλλον, φόβος, δεν ξέρω...

green princess είπε...

Πολλοί είναι αυτοί που αδιαφορούν...ελάχιστοι αυτοί που συνεισφέρουν!
κάθε φορά που δίνεις γεμίζει η ψυχή σου,υπέροχο συναίσθημα !!
Όντως δεν το θεωρώ τόσο αδιαφορία όσο φόβο... (πολλά έχουν δει τα μάτια μας την σήμερον ημέρα).
*Μεγάλο θέμα κι αυτό... τί να πω...

green princess ... πρώτε μου Φίλε

Δημήτρης είπε...

Φίλη Έλενα! (το Φίλε/Φίλη είναι μεγάλη κουβέντα παρα ταύτα... αλλά αυτά αναλύονται και αποδυκνύονται δια άλλης οδού πιο άμεσης... τέσπα)

προσπαθώ ρε γαμώτο να συνεισφέρω στην κοινωνία με διάφορους τρόπους, δεν έχει σημασία να αναφέρω κάτι, οι περισσότεροι που θέλουν να τιμούν τη φύση τους ως άνθρωποι και όχι να είναι απλά δίποδα όλο κάτι κάνουν...

Φόβος για πολλά... χθές ας πούμε αυτό το χέρι ήταν ανθρώπινο, τι να το κάνω να το πιάσω? να βοηθήσω? πως? το χέρι αυτό ήταν εμφανές γιατί ήταν εκεί το πως και το γιατί το ξέρω, όλοι το ξέρουμε... οι λογοί είανι πολλοί τέλος πάντων...
Δεν υπάρχει κοινωνικό κράτος... και οι δομές και οι οργανώσεις είναι περίεργο το πως λειτουργούν...
μία από τις καλύτερές μου φίλες είναι κοινωνική λειτουργός και καθηγήτρια σε σχετικό μάθημα στο πανεπιστήμιο, τα συζητάμε συχνά... λύσεις υπάρχουν...

αλλά παράλληλα περισσεύει η αδιαφορία κυρίως από αυτούς που έχουν πραγματικά τη δύναμη να κάνουν κάτι...

από την άλλη σκέφτομαι μήπως η ύπαρξη των καταστάσεων αυτών είναι κομμάτι της φύσης των κοινωνιών μας?

δεν ξέρω, πολύ ορθολογιστικά όλα αυτά που λέω και τα συναίσθηματά μου δεν μου γεννούν λέξεις... κραυγές μπορεί πάντως...

πριγκίπισσα περί Φιλίας θα έχεις λέξεις να διαβάζεις...

καλό βράδυ!!

green princess είπε...

"Φόβος για πολλά... χθές ας πούμε αυτό το χέρι ήταν ανθρώπινο, τι να το κάνω να το πιάσω? να βοηθήσω? πως? ">>εσύ ,τί ένιωσες;ότι έπρεπε να βοηθήσεις;πολλές οι φορές που βοήθησα,αλήθεια, αλλά πολλοί αυτοί που με κορόιδεψαν και κατέκριναν την χειρονομία μου...Πολλοί αυτοί που νομίζουν πως όποιος βοηθάει το κάνει τυπικά και μόνο για να προβληθεί...έχουμε χάσει την ανθρωπιά μας ρε γαμώτο...μπορεί η κοινωνία να δράσει αλλά στρέφει πάντα το βλέμμα της αλλού γι'αλλού...είμαι μικρή αλλά ΠΙΣΤΕΥΩ πως μπορούμε να αλλάξουμε τα πάντα... να απλώσουμε το χέρι μας και να δώσουμε και την ψυχή μας!!!
Το Φίλε το έκανα με κεφαλαίο επειδή είσαι ο πρώτος μου φίλος στο Blog μου...και το θεωρώ τιμή μου κ χαρά!
Αυταααααα....

Moody είπε...

Απίστευτο όμως συναίσθημα....Σαλτάρεις,πονάς,πεθαίνεις λόγω μιας τρελής ευαισθησίας που απέκτησες με αντι-συστηματικές μεθόδους..Απίστευτες εικόνες...Πραγματικά συγκλονιστικό..
Να σε ρωτήσω..Συναίσθημα που το έκανε το χαρτί να κλάψει ή το προετοίμαζες καιρό?Γιατί τέτοια αριστουργήματα μάλλον είναι της στιγμής...!

Να σαι καλά.

Δημήτρης είπε...

τα δάκρυα μάλλον οι λέξεις τα σκούπισαν...

ή συναίσθημα που το έκανε το χαρτί να κλάψει...

πως να το προέτοιμάσεις καιρό αυτό?
αντέχεις?
εγώ όχι πάντως...

στιγμή φίλε μου V...
στιγμή


και εσύ να είσαι καλά! πάντα!
σε ευχαριστώ πολύ!!!

Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ είπε...

ΔΙΑΒΑΣΑ ΠΟΛΛΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΓΡΑΠΤΑ ΣΟΥ
ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΑ
ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΜΙΑ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΒΓΑΖΟΥΝ ΒΓΑΖΟΥΝ ΚΑΙ ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ
ΕΧΕΙΣ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ ΠΕΝΑ

Δημήτρης είπε...

καταρχάς καλωσήρθατε στον Φαίδωνα!!!

σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σας λόγια!!! με τιμούν!

μελαγχολία ε? χμ πολύ πιθανόν...

καλό βράδυ !
να είστε καλά!