το τρένο

ένα τρένο
δυο γραμμές δυο χέρια δυο κόσμοι μπλεγμένοι δύο γράμματα
ένα Γάμα κι ένα Χι

ξέρετε ποτέ δεν κοίταγα μόνο τις λέξεις και τα νοήματά τους στη ζωή...
και ο φάκελος και το πουκάμισο το καρό και η ρετρό φωτογραφία η ασπρόμαυρη μου ψυθηρίζουν τους κωδικούς για τα σκαλοπάτια...

ξέρετε ποίηση είναι η ίδια η ζωή και το πως τα φέρνει...

"μια φωλιά στον ουρανό"
να βγαίνουν αυτές οι λέξεις από το στόμα σου λόγια που άκουσες κάποια στιγμή πάνω στη χαρά μου και είπες και θα ξαναπείς

το έχω ακούσει πολλές φορές αλλά τώρα είναι διαφορετικά τώρα μπροστά μου απλώνεται ο ουρανός

και εσεις μου δώσατε τα πρώτα μου σκαλοπάτια... δεν ξέρω που οδηγεί η σκάλα εγώ βλέπω μπροστά και εκεί στην άκρη φτάνει η ματιά μου η ακραιφνής, εκεί στην δικιά μου άκρη



το νοιώθω και αν και το φορτίο βαρύ... να ξέρετε
τα πάντα
να μην πέσει το σταμνί και το στερνό σκαλί να μη γεφτεί καμιά σταγόνα... όχι για τις ελπίδες ούτε και για την πίστη

ζωή

από φως σε φως