ξέχασε να βγεί πάλι
και κρύφτηκε πίσω από τις κουρτίνες
τα μάτια δεν άνοιξε και ούτε θα ανοίξει
μέσα σε ένα ψέμα να γλύφει τις πληγές της
να κάνει προσευχές μήπως και γυρήσουν πίσω τα αποκόμματα από την ύπαρξή της
σέρνεται για να θυμίζει το χτές
την σέρνουν για να λένε πως τους ανοίκει
την καίνε και τις στάχτες σε κάποιο πάγκο παζαριού θα βρείς
οι αιτίες να γίνονται μελάνι που το καταπίνουν οι αφελείς
το πριν και το μετά τοίχος που ορίζει το μελάνι
και οι αφελείς καπηλευτές μιας ακόμα ματαιότητας
σε ένα σύστημα όπου οι τσέπες ειναι η μία ραμμένη πάνω στην άλλη με κλωστή που στάζει
αίμα και υποσχέσεις
και κρύφτηκε πίσω από τις κουρτίνες
τα μάτια δεν άνοιξε και ούτε θα ανοίξει
μέσα σε ένα ψέμα να γλύφει τις πληγές της
να κάνει προσευχές μήπως και γυρήσουν πίσω τα αποκόμματα από την ύπαρξή της
σέρνεται για να θυμίζει το χτές
την σέρνουν για να λένε πως τους ανοίκει
την καίνε και τις στάχτες σε κάποιο πάγκο παζαριού θα βρείς
οι αιτίες να γίνονται μελάνι που το καταπίνουν οι αφελείς
το πριν και το μετά τοίχος που ορίζει το μελάνι
και οι αφελείς καπηλευτές μιας ακόμα ματαιότητας
σε ένα σύστημα όπου οι τσέπες ειναι η μία ραμμένη πάνω στην άλλη με κλωστή που στάζει
αίμα και υποσχέσεις
6 +1 κραυγές:
για να πουλάνε τις στάχτες της στο παζάρι.. έχει αξία αυτή η τύπισσα!
θα ήθελα να άκουγα και την δική της οπτική και άποψη για να μπορέσω να πω κάτι..
φιλια αφέλιας Τζίμη
μεγάλη αξία
αυτοπροσδιορισμού
για μένα αυτή είναι κάτι πολύ συγκεκριμένο
αλλά δεν έχει αξία τι θέλω να πω εγώ τόσο όσο το τι βλέπεις εσύ ας πούμε...
Σιγά σιγά βλέπω στη γραφή σου να αποχωρεί η αναζήτηση (δε θα φύγει όμως ποτέ ολότελα, όλοι άλλωστε αναζητούμε, σε όλες τις ηλικίες) και βλέπω νέα στοιχεία να κάνουν αισθητή (το τονίζω αυτό) την παρουσία τους, όπως η (ψυχική) δύναμη, η αυτοπεποίηθηση, η οργή, η διαμαρτυρία... Κι όλ' αυτά δεν είναι τίποτ' άλλο παρά δείγματα ωρίμανσης Δημήτρη, δηλωτικά σημάδια ότι εστιάζεις καλύτερα κι ότι βρίσκεις πλέον τους δικούς σου δρόμους και προσανατολισμούς...
Καλό σου βράδυ φίλε μου. Ειλικρινά, θα ήθελα να ξέρω ότι δε σε κουράζω μ' αυτά που σου γράφω...
Φίλε Διάττων καθόλου δεν με κουράζεις ειλικρινά!
Χαίρομαι πάρα πολύ κάθε φορά που βλέπω σχόλιο σου, τα σχόλια σου είανι σημαντικά για μένα, είσαι μεγάλος γνώστης του θέματος και είανι τιμή μου και που με διαβάζεις και που εμβαθύνεις στη γραφή μου!!!
Σε ευχαριστώ και πάλι!!
καλημέρα!!!
Επιτέλους, πήρα απόφαση να αφήσω σχόλιο!:-)
Αρχικά, θέλω να πω πως παρατήρησα κι εγώ αυτά που λέει ο Διάττων και θα συμφωνήσω.. Η γραφή σου έχει όντως αλλάξει και αποπνέει έναν απίστευτο δυναμισμό..(τουλάχιστον στην δική μου ψυχή..)
"την σέρνουν για να λένε πως τους ανήκει"
"σέρνεται για να θυμίζει το χτες"
για να είμαι ειλικρινής, είμαι σχεδόν σίγουρη για ποιο πράγμα μιλάς.. και πάλι για να είμαι ειλικρινής, με συγκινεί το ότι μπορείς και νιώθεις έτσι, γιατί εγώ αδυνατώ..
Πάντως μέσα στο ποίημά σου, βρήκα άλλες εικόνες μιας άλλης παρομοίωσης..
είναι υπέροχο που αφήνεις πάντα το περιθώριο τα κείμενά σου να μεταφραστούν με οποιοδήποτε τρόπο θέλει ο καθένας..
καλή σου νύχτα Δημήτρη μου..:-)
Χαρά μου...
:-)
Δημοσίευση σχολίου