ξέρεις πόσο απέχει η σκέψη από την πράξη;
όσο απέχει το πριν από το μετά
μια στιγμή
ένα βήμα εμπρός ή πίσω (όπως ορίσει η ειμαρμένη του καθενός)
το κενό από το έδαφος μια σπιθαμή σκέψη
και η σκέψη πόσο απέχει από τη συνιστώσα των εκλαμβάνουσων στιγμών;
ξέρεις πριν ακουμπήσεις τη γωνία
μόνο μια κραυγή σε σχηματισμό ενός άλφα και ενός χι
αλλά η γωνία έχει υπόσταση καθοριστική
και μετά κενό και σιωπή
ένα γιατί μια αφορμή και μια γωνία
οπτική ακόμα και καμπύλη
ίσως μια πύλη
ίσως μια αρχή
ίσως ένα τέλος
ίσως τίποτα
ναι τιποτα
κάτω από αυτό που μας γέννησε τίποτα
ξανά και ξανά
όχι, όχι καμία ματαιότητα, άλλωστε η ματαιότητα είναι γέννους μελλοντικού και αυθύπαρκτου με τον αστερίσκο όμως της ματαιότητας να κρεμάει την ίδια τη σκέψη περί μάταιου
{αν ακούσεις ποτέ βήματα
4 +1 κραυγές:
:)
"Ίσως τίποτα
ναι τίποτα"
Αν ακούσεις βήματα
μην ανησυχήσεις.
Τι υπέροχο αυτό..πραγματικά με γεμίζει ζεστασιά...:)
Αχ..:Ρ
Καληνύχτα Δημήτρη!
"με τον αστερίσκο όμως της ματαιότητας να κρεμάει την ίδια τη σκέψη περί μάταιου" ... και φυσικά δεν είναι μόνο αυτός ο στίχος που ξεχώρισα! Έχεις αρχίσει και "γράφεις" φίλε μου...
Αχχ...
σε ευχαριστώ Χαρά μου!!!
η ζεστασιά δεδομένη
Φίλε Διάττων
σε ευχαριστώ πολύ πολύ!!!!
Δημοσίευση σχολίου