ήταν δεν ήταν 5 η ώρα

-γεια σου θείο!
-τι κάνς ωρέ Δημητράκη, μωρ συ μεγάλωσες
-και θέριεψες;
-τι μολαγάς πάλι;
-τίποτα λέω...
-τι φτιάνετε εκεί στην Αθήνα;
-καλά, πότε εδώ πότε εκεί, ξέρεις...
-καλά είναι
-ντάξει και εδώ καλά είστε, εμένα μου αρέσει η φύση, το τσιμέντο μου την σπάει αλλά για την δικιά σας τη φάση με βλέπω στη σύνταξη
-ω καλά μέχρι τότε Μήτσο...
-τι;
-με πονάν μωρέ τα χέρια μου
-νέος είσαι ρε θείε ακόμα
-βαστάω, έτσι λένε οι γιατροί, αλλά από γιατρούς τι περιμένς, όλο καλά καλά, λένε
-τέλος πάντων, πως τα πας με την υγεία σου;
-το καλό που σου θέλω Δημητράκη να πας να κουρευτείς
-γιατί ρε θείε;
-είναι καλύτερα έτσι!
-γιατί;
-έτσι πρέπει και να πας να τα κουρέψεις είπα.
-ξέρεις καμιά καλή που να τα κόβει καλά;
-α μπα, εδώ τίποτα
-α στην Αθήνα ξέρουν
-ε εκεί ξέρουν
-αν ξέρουν λέει
-ωστέ ξέρουν ε;
-α μη σε νοιάζει εσένα τίποτα, για πες τίποτ άλλο, πάντως στο λέω το μαλλί δε το κόβω!
-αυτό που σου λεώ εγώ θα κάνς, και άντε τώρα μη με νευριάζεις γέρο άνθρωπο
-καλά δε σε νευριάζω
-να πας να ανέβεις στην κορφή εκεί απέναντι, εγώ έχω να πάω κάτι χρόνια, εκεί τα χουμε τα κοπάδια
-και πως πας εκεί;
-με τα ποδάρια σου μωρέ, ντιπ παλικάρ έγινες, θα παρς τον δρόμο ίσα και θα σε βγάλει
-πόση ώρα να ναι;
-α δεν ξέρω από ώρες εγώ, να κοιτάξς να γυρίσεις πριν πέσει ο ήλιος πίσω από την Πυραμίδα;
-γιατί εμείς που ξέρουμε τι καταλάβαμε;
-τι ξέρετε σεις λες;
-από ώρα μπάρμπα...
-από ώρα ε; δεν ξέρω γω, πρωί έφευγα νύχτα γύριζα και όταν με κτύπαγε ντύπ στα μάτια ο ήλιος την έβγαζα στα πλατάνια
-ωραία είν τα πλατάνια!
-θέλουν νερό μωρέ γαμώτο και δω πρώτη φορά έχει να βρέξ δυό μήνες
-κληματολογικές αλλαγές θείε
-τι είπες;
-έτσι μας το λένε στο κουτί που σου χει βάλει η θειά εκεί απέναντι
-α αυτό, μου το ανοίγει και εγώ πάω και το κλείνω
-καλό το κάνεις θείο!
-με ζαλίζ μωρέ
-εμένα δε με ζαλίζει αλλά καμιά ώρα θα πάει να κάνει παρέα με τις γαρδένιες
-όι μωρέ μη την πετάξς
-βλέπω στο ίντερνετ θείο ότι γουστάρω
-οχ τώρα με ζαλίζεις εσύ, μη μου λες και δεν καταλαβαίνω
-καλά, την άλλη φορά θα σου δείξω και θα καταλάβεις
-α δε μου χρειάζεται σίγα
-καλά όπως θές
-α και συ αυτό να κάνς, ότι σου χρειάζεται μόνο
-λες ε;
-άκου με που σου λέω γω, κάτι ξέρω
-καλά τα λές εσύ
-ήλιο να χεις να βλέπεις καθαρά, ακούς; α και να πας να κόψεις το μαλλί, θα πάρω τηλέφωνο και θα μάθω...
-α το τηλέφωνο το μαθες ε;
-έλα δω τώρα, αντε πάρε κι αυτά και άντε στην ευχή του θεού παιδί μ, άντε τράβα τώρα!