που;

μέσα στα στοιχεία του καθρέφτη που μου γνέφουν επικίνδυνα "Φύγε"
στις καμένες λάμπες που σήμερα δεν φώτισαν το ζεστό χώμα
εκεί που άφησε το τελευταίο της θαύμα η πεταλούδα των κόκκινων λόγων
στους στίχους του Φρανσίσκο
στις χλωμές βιτρίνες της χρυσαφένιας ομίχλης του τίποτα
στις λατίνες χάντρες που ένα έχουν γίνει με το χέρι μου -τα δάκτυλα μου τις λάτρεψαν και τις προσέχουν όπως τις σταγόνες της βροχής ένα άνυδρο βράδυ-
στις υγρές ερήμους της μοναξιάς μου
στο σπέρμα του ανέμου που κρέμεται από τα κάτοπτρα της αλήθειας στα μάτια μου
στη ματωμένη άκρη του μολυβιού που λόγχη γίνεται να διατρίσει με μιας το κενό των εικόνων που με αποτελούν
στο φως που πάλλεται για ένα ακόμα βράδυ στον χορό των σκιών
στα ρόδα που σπέρνονται μπροστά μου να πατήσω τους απάτητους δρόμους
στα λόγια του Φλεβάρη



και στις αποφάσεις του Απρίλη των 9

{Από το μαχαίρι έσταζε τον άναρχο Απρίλη
ο έρωτας σε κίτρινα νερά
μέρες Μαγιού μου θύμισαν
τα λόγια της στην πύλη
της ουτοπίας το βαθύ και ήρεμο φευγιό...}