1161518191187 (εκεί)

Εκεί που των ορίων οι γραμμές

θα ενώνονται

εκεί και εσύ να ψάχνεις

το φως που φέρνει του ορίζοντα

ο σπαραγμός

όταν οι αποστάσεις γίνονται μηδέν

εκεί δεν θέλω πολλά

τα θέλω όλα

να μου θυμίζουν

σαν αρνητικά φιλμ

ανάποδα τη ροή των χρωμάτων

πίσω σε ότι γέννησε τα χιλιόμετρα

και την καυτή αύρα της ασφάλτου

μας.

Εκεί που το κάθε πλευρό

γίνεται κομμάτι μιας ολότητας

και τα χιλιόμετρα κάμπτονται

λυγίζουν χωρίς να σπάνε

ουράνια τόξα

να ενώνουν σημεία των καιρών

και χρώματα υγρά

να κατακλύζουν τη σκέψη

στης απόστασης το ρυθμό

που αν δεν υπήρχε

ο λόγος και ο χρόνος

των ενώσεων

στο μονοπάτι των τεμνόμενων

καμπύλες δίχως σημεία

οι ζωές μας.

Εκεί

αφήνομαι ν’ αφήσω

την άφεσή μου

ν’ αφεθώ.

Απόστασή μου δεν σε μισώ

γιατί δεν υπάρχεις

κι ένας ακόμα λόγος γεννιέται…