γυμνός από ελπίδες και φόβους περπάτησα σε άκρες μονολογώντας σιωπές υγρές
ύστερα μαζί με την τελευταία δύση πέρασα το τζάμι κι έκανα το τελευταίο αντίο στην ταράτσα παρελθόν
δεν θα ρθει ποτέ ξανά
τουλάχιστον δεν έγινα ένα με το χθες
μιας και τα ρόδα του Απρίλη απ' όσο θυμάμαι στις δικές μας γειτονιές έχουν ακόμα αγκάθια να τρυπούν τους επίδοξους εραστές του ονείρου
22.12.09
9161209
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
4 +1 κραυγές:
Πολλές φορές Δημήτρη οι σιωπές πνίγουν τα μάτια έτσι δεν είναι ;
άλλες πάλι και ενώ η σιωπή σου τρυπά τα τύμπανα, σου έρχεται να περάσεις το χέρι σου από το τζάμι και να πιάσεις τον ήλιο, όπως προσπαθείς να πιάσεις ελπίδες που όμως σου κόβουν τα χέρια και ταυτόχρονα νιώθεις το κάψιμο από το φως… Μερικές φορές λες τι να το κάνω το πολύ φως αφού ίσως μάθω και πράγματα που μπορεί να με πονέσουν περισσότερο! Το πολύ φως κάποιες φορές δημιουργεί εντονότερες σκιές!
Ενώ ο καρπός της ροδιάς είναι ζουμερός με βαθύ κόκκινο χρώμα, τα κλαδιά της έχουν αγκάθια για να προστατεύσουν τους επίδοξους τυμβωρύχους από την βεβήλωσή του…
Σήμερα Τρίτη, άλλη μια μέρα και ηρεμία ( μου ) για λίγες ημέρες…
Καλό βράδυ φίλε μου!
Υ.Γ. ο τίτλος έχει 7 ψηφία, σαν αριθμός τηλεφώνου που λείπει όμως ο κωδικός περιοχής…
έτσι ακριβώς είναι Νίκο!
πάντως προτιμώ άπειρες φορές το φως όσο πόνο και να φέρει...
Τρίτη, Τετάρτη και μετά ξεκούραση!!!
καλό βράδυ φίλε Νίκο!!
εμείς τα λέμε...
Υ.Γ.μμμ μ'αρέσει η οπτική... δεν το είχα σκεφτεί... :-)
Λέγοντας "Καλά Χριστούγεννα" αγαπητέ μου φίλε Δημήτρη, ουσιαστικά θέλω να σου ευχηθώ όλες σου οι προσδοκίες να γίνουν πραγματικότητα, και για τον εαυτό σου (σε όλους τους τομείς που δραστηριοποιείσαι), αλλά και για όλα τα αγαπημένα σου πρόσωπα...
Θα τα πούμε...
Φίλε Διάττον σε ευχαριστώ πολύ!!! επίσης Καλά Χριστούγεννα, υγεία σου εύχομαι πάνω από όλα...
εμείς θα τα πούμε...
Δημοσίευση σχολίου