τι παράξενο!
ροή σε όσα απόμακρα και ξένα μας δόθηκαν να κουβεντιάσουμε ετούτο το βράδυ
και η ζωή σκαλώνει στα χείλια μας πεθαίνοντας κάθε βράδυ σαν κι αυτό
μόνοι
πάντα μόνοι
χωρίς λέξεις ζώντας την πιο δική μας ζωή σε κάθε εκπνοή
ίσως η τελευταία γράψει πάνω στους τάφους μας το όνομα της
με μία σιωπή σαν μονοκοντηλιά
όπως η σκόνη γράφει μέσα στους κάπνους το πέταγμά της
6 +1 κραυγές:
γράφεις..."και η ζωή σκαλώνει στα χείλια μας πεθαίνοντας κάθε βράδυ" ενώ εμείς "πάντα μόνοι, χωρίς λέξεις, ζούμε την πιο δική μας ζωή".
Δηλαδή, σε μια ζωή (κι ότι αυτή περιέχει και σαν έννοια και σαν πραγματικότητα) που δεν υπάρχει, εμείς ζούμε τις μικρές μας προσωπικές στιγμές, δημιουργώντας έτσι τη δική μας ζωή... Λοιπον, αυτό δεν είναι απλή άποψη αλλά φιλοσοφία!
Κι έτσι ακριβώς δημιουργούμε και Ποίηση φίλε μου... Καλό σου βράδυ...
όπως ακριβώς το εννόησα!
καλή μέρα φίλε Διάττων!!
το κείμενο αυτό είναι πραγματικά απερίγραπτο...
θα το αφήσω όλο το βράδυ να αιωρείται στ ταβάνι μου και να με συντροφεύει.. :-)
[συγγνώμη που καθυστερώ συνέχεια τα σχόλια :ρ χεχε]
πολύ καληνύχτα σου!!
τι να πω τώρα...
χαίρομαι αφάνταστα πολύ από αυτό που μου έγραψες!!!!!
Χαρά!! μη μου ζητάς συγγνώμη... γκρρρρ... :-Ρ χαχα!
καληνύυυχταααα!!!
χαχαχαχαχαχ :ρρρρρ
άντε ρεεεεεεεε :D
:-))))))))
καληνύχταααα!!!
Δημοσίευση σχολίου