οι σπόντες δεν μετράνε

Στο σχολείο πιο πάνω μυρίζω χασίς

Στο πεζοδρόμιο κοιμάται ένας ακόμα ασθενής

Λίγο πιο κάτω μια κυρία ταϊζει μια γάτα

Κι εγώ κοιμάμαι με το άγχος πως θα βγούνε τα φράγκα

Απ'το πρωί στη γύρα για μια γύρα καλή

Να ρεφάρω θέλω σ' αυτό που λένε ζωή

Τι πληγή κι αυτή ανοιχτή κάθε μέρα

Πως περνάω με ρωτάς, σου απαντάω "αέρα"

Είναι ωραία η γεύση της ηρεμίας

Η σιωπή μετά το τέλος μιας τρικυμίας

Η αγκαλιά του κενού στο βυθό μιας ταράτσας

Μία μπάλα κί ενα τέρμα στην άκρη μιας αλάνας