Στο φως και πάνε

Γυρνάνε περνάνε στο φως και πάνε
πονάνε γερνάνε μα δεν τους νοιάζει η εποχή
 το τίποτα γυρεύουνε κι όλοι μαζί γελάνε
στον κόσμο τους αυτοί στον χρόνο μια ρωγμή

Χαρίζουν στον κόσμο αφορμές για φωτιές
μοιράζουν αγκαλιές και δάκρυα με ευχές
ρόδες που κοιλάνε αέναα σε τροχιές
αγάπες προσευχές πόνοι κι αντοχές

Ζωσμένοι λέξεις με χαμηλά το κεφάλι
θωρούνε ψηλά να βρουν ουρανό
μάτια αιχμηρά στου ορίζοντα την αγκάλη
νερό να πιουν να αντικρίσουν θεό

Εκεί να επιμένουν στο κενό να λογάνε
κόμποι στα χέρια των ανθρώπων οι κραυγές
μόνοι στη γη που αγάπησαν και πάνε
στο φως που γεννήθηκαν εκεί να γυρνάνε