Κλώτσησε την πόρτα το φως έσβησε
τώρα τα μάτια θα τρέχουν στο παράθυρο ξανά και ξανά
το πρωί θα ξυπνήσει θα βρει ένα γράμμα
-Τέλος-
θα κλείσει την πόρτα και τα βήματα θα σέρνονται σαν να 'ταν τελευταία,μη φοβάσαι θα ακουστεί κάπου μέσα από τις χαραμάδες και τα χαρακώματα,
μη φοβάσαι , μη ξεχάσεις ποτέ είχες τη τύχη να γεννηθείς την ώρα που γκρέμιστηκε το όνειρο και η λέξη ουτοπία έγινε μια ακόμα κυνική απόδειξη ότι τα όνειρα γκρεμίζονται.
Η σκηνή σταμάτησε
κάπου στο πρώτο κάδρο κάηκε το φιλμ
και η ώρα άργησε να ρθει.
Ποιος θα ανάψει το φως τώρα;
Τώρα που τα βεγγαλικά θα γράψουν την τελευταία νύχτα μιας ημέρας ανήλιας και ξένης.
Τώρα ακονίζεις τις λάμες και βάφεις πυροβόλα,
μα τα χέρια τι κι αν μπλέκονται μέσα στο ψέμα και στην αλήθεια
τίποτα δεν μένει πίσω να θυμήσει πως υπήρξαν, σε λίγο όλα θα είναι ένα χθες χωμένο βαθιά μέσα στη γη.
Μετά από πολλά γιατί κάποιο βλέμμα θα το ξεθάψει
τυφλοί θα το λατρέψουν και πάλι χέρια θα 'ναι εκεί να το ψιλαφίσουν και μέσα του να βρουν ξανά τα παλιά πατήματα
για νέες σελίδες, για νέες νίκες, για νέες ριπές
κι έτσι θα καίγεται μέσα στα χέρια των ανθρώπων το αύριο,
ένα ανυπέρβλητο χθές.
2 +1 κραυγές:
Καλημέρα!
Εκείνος που είχε την τύχη να γεννηθεί όταν τελείωσε ένα όνειρο, υποθέτω ότι είναι ο βασικός ηθοποιός-ηθοποιός ενός νέου ονείρου που και αυτό μόλις καταλάβουμε την ματαιότητα του θα ανήκει στον ορίζοντα της ουτοπίας!
Βασικά πέρασα να πω ένα γεια!
Υποθέτω ότι είσαι στην πατρίδα και εύχομαι να περάσεις καλά! Αν δεν τα πούμε εύχομαι καλές γιορτές Δημήτρη...
Να θυμάσαι, αν και το ξέρεις οι ταράτσες είναι πιο κοντά στον ουρανό και ενδείκνυται να βγάζουμε από εκεί πάνω τις κραυγές...
Να είσαι καλά φίλε!
Καλημέρα Νίκο!!
ε βεβαια, ενός νέου ονείρου άλλωστε η ζωή μάλλον αυτό είναι ή μάλλον η αναγκη για ζωή χαρακτηρίζεται από αυτή τη συνέχεια της δημιουργίας των ονείρων...
Νίκο χαίρομαι πολύ που πέρασες... εύχομαι να είσαι καλύτερα...
ναι ναι είαμι στα πάτρια εδάφη...
Κοίτα το από κοντα το κανονίζουμε τώρα αν δεν τα πούμε από κοντά καλές γιορτές επίσης... καλή Ανάσταση!! και ότι επιθυμείς να το πάθεις :-) !!
Φίλε έχεις απόλυτο δίκιο για τις ταράτσες και εγώ έτσι τις βλέπω σαν το τελευταίο προγεφύρωμα για τον ουρανό... και οι κραυγές φυσικά από εκεί βγαίνουν, εκφραζονται, γίνονται πράξη και τέλος καρποδωτούν καλύτερα... ;-)
Και εσύ να είσαι καλά!!!
εμείς τα λέμε!
*τις όμορφες μέρες (καιρικά) έχουμε στην Αθήνα... κατα τ' άλλα το κλίμα δεν είναι καλό... αλλά τέλος πάντων...
Δημοσίευση σχολίου