Λιόγερμα γης πικρής που έθρεψες όνειρα, έγυρες και τα μάτια σου ήλιε πάγωσαν τα κλαδιά σε τούτη τη γκρεμισμένη συμφωνία. Πως ν' αντέξει η αγάπη, πως ν' ανθήσει το πρωί σ' ένα μπαλκόνι μόνο; Σπασμένο κάδρο κάποιας ξεχασμένης σκηνής, τοίχοι που στάζουν πάλι λόγια και στάχτες. Πέρασε και μετά τίποτα, λοβοτομές σ'αθόρυβο πέταγμα. Κι η καύτρα καίει ακόμα, τι βλέπεις; Κι όμως τα μάτια ένα γίνονται με τον μπαλτά του χασάπη. Το θήτα κόπηκε στη μέση αίμα βαθύ καυτό κι η καύτρα κατέβηκε πιο κάτω. Χέρια δεν είχε πια πως να ψελλίσει τώρα ελευθερία; Και σεις γιατί δεν μιλάτε; Ίσως πάει καιρός από τότε που έπαψαν οι έμποροι να πουλούν χέρια. Τώρα οι πάγκοι γέμισαν με γλώσσες.
12.3.10
010
Λιόγερμα γης πικρής που έθρεψες όνειρα, έγυρες και τα μάτια σου ήλιε πάγωσαν τα κλαδιά σε τούτη τη γκρεμισμένη συμφωνία. Πως ν' αντέξει η αγάπη, πως ν' ανθήσει το πρωί σ' ένα μπαλκόνι μόνο; Σπασμένο κάδρο κάποιας ξεχασμένης σκηνής, τοίχοι που στάζουν πάλι λόγια και στάχτες. Πέρασε και μετά τίποτα, λοβοτομές σ'αθόρυβο πέταγμα. Κι η καύτρα καίει ακόμα, τι βλέπεις; Κι όμως τα μάτια ένα γίνονται με τον μπαλτά του χασάπη. Το θήτα κόπηκε στη μέση αίμα βαθύ καυτό κι η καύτρα κατέβηκε πιο κάτω. Χέρια δεν είχε πια πως να ψελλίσει τώρα ελευθερία; Και σεις γιατί δεν μιλάτε; Ίσως πάει καιρός από τότε που έπαψαν οι έμποροι να πουλούν χέρια. Τώρα οι πάγκοι γέμισαν με γλώσσες.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
6 +1 κραυγές:
Τζίμη! μάτια μπαλντάδες! κόπηκα! στα χέρια κόπηκα..
αγάπηηηη κι εγώ κόπηκα...
σμουτς όμορφη!
Πνιγήκαμε στο αίμα μας λοιπόν! Η προσπάθεια για ελευθερία έγινε η φυλακή μας;
Η αγάπη ε; κάτι μου θυμίζει ρε αυτό! Λες να αντέξει η αγάπη σ’ ένα δωμάτιο και σε ένα μπαλκόνι; λες να μπορεί κάποιος να μην επηρεάζεται απ’ ότι συμβαίνει γύρω του, εννοώ αυτά που συμβαίνουν γύρω του να μην του αλλοιώσουν τα αισθήματα και τα συναισθήματα του; Χέρια μπορεί να μην είχε αλλά του έμεινε η γλώσσα! Αν του την κόψουν και αυτή τότε μπορεί να βάλει ένα μολύβι στο στόμα του και να γράψει στο χαρτί τις σκέψεις του… Κάποιες φορές οι λέξεις γίνονται οι πιο θανατηφόρες σφαίρες. Είναι χειρότερος ο θάνατος του μυαλού από τον θάνατο της σάρκας δεν συμφωνείς;
Καλημέρα να έχεις :-))
Υ.Γ. σε γέμισα με ερωτήσεις τελικά!
Υ.Γ.2/ Αν θες πήγαινε να διαβάσεις τι σου απάντησα στο blog μου και πες μου την γνώμη σου!
Δημήτρη μου καλησπέρα! Καταρχήν σε ευχαριστώ για την πρόσκληση ΤΙΜΗ ΜΟΥ!
Χαίρομαι που θα τα λέμε και πάλι! Δεν θα σου αφήνω σχόλια ως "Φυγή" αφού το μπλοκ μου το έχω παροπλίσει....δεν ξέρω και εγώ για πόσο.....
Είναι πολλά τα σημεία που μου τράβηξαν το ενδιαφέρον....όμως θα μείνω περισσότερο στο εξής "Ίσως πάει καιρός από τότε που έπαψαν οι έμποροι να πουλούν χέρια. Τώρα οι πάγκοι γέμισαν με γλώσσες."
Σκληρά ρεαλιστικό όπως είναι η αλήθεια τις περισσότερες φορές!!!
Και οι γλώσσες αυτές πέρα απο το να γεμίζουν την ύπαρξη τους με ψέμματα και φανφάρες προσφέρουν τίποτα σε αυτόν τον κόσμο που χρειάζεται απελπισμένα χέρια ικανά να φωνάξουν ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ;
Νίκο όντως ο θανατος του μυαλού είναι ο χειρότερος και για μένα και ο μόνος...
καλό βράδυ!!!
Λόγια λόγια και καθόλου δράση... Δήμητρα...
το έπιασες απόλυτα...
καλό βράδυ!!!
χαίρομαι που είσαι εδώ!!
Δημοσίευση σχολίου