και κανείς ασφαλής

Δύο χέρια φτιαγμένα που κουβαλάς
αυτό περιμένεις, αυτό μου ζητάς
με κοιτάς και μου χαμογελάς
Δύο μάτια να σε πείσουν να προχωρήσεις
πριν τα φτύσεις και πηδήξεις 
απ' την ταράτσα της πλήξης
ένα στιλό κι ένα χαρτί 
όλη σου η περιουσία
μια πλατεία και δυο μπύρες
μου λες, αυτή είν' η ουσία
ένα μυαλό δίχως ταλαιπωρία
αναπνέω γι' αξιοπρέπεια και ελευθερία
σ' ένα χάος επιπλέω
ελέγξιμη παράμετρος καμία
όλα μοιάζουν επικίνδυνα και ύποπτα
σε μια παράνοια παραδομένοι εξαρχής
"εκεί έξω έχει πόλεμο και κανείς ασφαλής"

Σελήνη

Για όσα έχασα και κέρδισα, όσα πήρα, όσα έδωσα
Για όσα μπόρεσα, όσα ηθελα και πρόδωσα
Για δυο μάτια, 

μέσα στα καλύτερά μου βράδια
Για εσένα που την έκανες για πάντα
Για εμένα στην τελική το κάνω 

πριν προλάβω ν' αμφιβάλλω

Δεν φεύγει, δεν πεθαίνει

Θα το πάρω μαζί μου
Το αφήνω να επιμένει

Κι ας με πληγώνει η ροή μου

Κι ας είναι τόσο εύκολο να φεύγω 
Να διαγράφω, να τα καταφέρνω
Δύσκολο είναι η γεύση να κρατήσει
Πριν με πιάσει, πριν με πνίξει
Πριν αφήσει την ευθύνη
Πριν γλιστρήσει, να θυμίζει
Ένα βράδυ που με πήγε στη Σελήνη
Ένα βράδυ που το έκανε να ζήσει
Να πιστέψει πως μπορεί ακόμα να γεννήσει

Πως μπορεί με τα χέρια του να χτίζει

Να 'χει κάτι να βαδίζει

Μέχρι θανάτου, τη ζωή του να γεμίζει

πίσω σε μένα

περπατώ σε δρόμους μόνος

κανέναν δεν περιμένω

μυρίζει βενζίνη ο δρόμος

κι εγώ τη φωτιά μου που φέρνω

κοιτώ στις λάσπες εσένα

μία σκιά πλανιέται σαν άχτη

είναι τα μάτια μου κλεισμένα

στην άκρη σε βάζω σαν στάχτη

γυρίζω πίσω σε μένα

σταθερός σαν ανάγκη

είμαι τελεία και ένα

πιάνω το νήμα απ' την άκρη

μία που παίρνω ανάσα

μία που φεύγω ξανά

ανακτώ εκείνη την κάψα

γεμίζω με πληροφορία κενά

είμαι σε αυτόνομο βήμα
ρίχνομαι πάλι στη μάχη
είμαι παρόν πάνω στο κύμα
ισορροπώ δίχως κατάρτι