ρωγμές

στα αντικριστά τα βήματα

σε λόγια ψεύτικα κι επίπονα

λίγο λίγο χάνεις τη ζωή σου

στης νύχτας ετούτης την προσπάθεια

στου βλέμματός μας την απάθεια

ήρθε και τέλειωσε η ροή σου

πόσοι περάσαν και σταθήκαν

πόσοι σε μια στιγμή χαθήκαν

πόσο εύκολα διαγράφεις τις στιγμές 

νύχτες σβησμένες λυπημένες νότες

μέρες με φίλους και προδότες

στου χρόνου τις αβάσταχτες τομές

από της νύχτας μας τα θαύματα

τις αγάπες και τα τραύματα

που δένουν τη ζωή μας τη μικρή

παίρνω φορά και πετάω στο κενό

με ένα γέλιο τελευταίο και βραχνό

ξεγελάω της ζωής μου την ποινή

των σπασμένων πλαστικών χαμόγελων

το μέτρο των μικρών κι ανώφελων

το λίγο τους ξερνάω σε γραφές 

οσα έκανε το εμείς και η αγάπη

η αγκαλιά του έρωτα το χάδι

μένουνε μόνο στου χρόνου τις ρωγμές