θυμάμαι ο ουρανός δεν φαινόταν ούτε τότε
και τα μάτια μάταια ψάχναν την όχθη του στο διάβα των ερώτων
κι ύστερα έφυγαν μακριά
πάνε χρόνια από τότε που φανάρι άναψε βαθιά μες στον ορίζοντα
και γέλια ακούστηκαν από την άκρη του κόσμου
απόψε νύχτα τούτο το βράδυ θα ναι δικό μας για πάντα
μετρώντας τα βήματα θα χάσουμε το λάθος
να γεννηθεί μια αρχή επικίνδυνη
που χρόνια μετά θα μετανιώσουμε
13.4.10
χρόνια μετά
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)