cantharellus lateritius

είχε ήλιο ακόμα και μέσα στις τρύπες στο πάτωμα
έρωτας στην πόλη και σκλάβοι στα δόντια της τίγρης που πεθαίνει
κάποιος κρέμαγε στη στροφή τα όνειρά του

και εγώ έφτιαξα δυο τρία στιχάκια στο τηγάνι
έπειτα τα άφησα να κάθονται μέσα στο πιάτο
τα κοίταζα για ώρα
και σκεφτόμουν όλες τις θλιμμένες πουτάνες που πέρασαν του τότε και του πάντα

τα 5 λεπτά άφησα να γίνουν μια βόλτα υπό βροχή, 2 pints, 35 σελίδες και κάτι σειρές, ένα see ya και μερικά σχέδια από τα χθεσινά μου κομμάτια πάνω στον πάγκο

εν βρασμώ ψυχής η λογική έπεται, έτσι μου είπε σήμερα ένας φίλος και εγώ εκείνη την ώρα ζαλιζόμουν τόσο που έφευγαν τα χέρια μου και πήγαιναν να βρουν το αύριο
έπειτα είπα πως τέλος ως εδώ
και τότε πάλι κατέβηκα τα σκαλιά

αύριο θα είναι μια άλλη μέρα και πάλι η Κυριακή θα μοιάζει με γραμμή
έμειναν μόνο 3 επίπεδα να ανέβω ως την επόμενη φορά που θα κτυπήσω την πόρτα για ένα γεια