boommmm "έ"

ένα πορτατίφ
καμμένο το φως και μια διάχυτη αίσθηση ατέρμονης ηρεμίας σπάει τη ρουτίνα της στιγμής
ένα μπουκάλι αλκοόλ 95 βαθμών δίπλα στη βελόνα που δείχνει μηδέν χωρητικότητα και τα Farad πιο pico από ποτέ...
ένα άδειο μπουκάλι νερο
τίποτα εντός του, παραμόνο νεκρή υγρασία που βασανίζεται να γίνει άνεμος και να βγεί να μου πάρει το βλέμμα και να το κάνει ένα με τον τοίχο
που στάζει πιο πολύ από ποτέ...
η γεννήτρια των συχνοτήτων δείχνει 1500 Hz και τα μάτια μου τρέχουν με μηδενικές ανοχές μέσα στο εγώ που κάθεται απέναντί μου και μου βγάζει τη γλώσσα εξτρεμιστικά
το ρολόι άρχισε να βγάζει τα υγρά της μπαταρίας του και ο χρόνος καίγεται εντός τους βασανιστικά
και του έλεγα του Θανάση ότι οι καλυτερες ώρες ήταν τότε που η οργανική χημεία και το pH γίνονταν λόγια για το αύριο και το χθές και το τώρα ήταν στιγμές που δεν θα ξαναζήσω
fuck
πάλι ξέχασα να πω πόσο ωραία ήταν τότε που η μπάλα έσπασε το τζάμι



α ρε Νεφέλη η μαργαρίτα είναι πιο φωτεινή από ποτέ!
και οι ώρες δεν παιρνάνε με τίποτα
τα διαφορικά αναποδα τσεκούρια που σκουριάζουν και τρώνε σαν σαράκι τις γραμμές των οριζόντων
ξέρεις εκείνους που καταγράφεις τις στιγμές του πόνου σου και η Ιεριχώ πιο κοντά από ποτέ

{καληνύχτα σύννεφα και βότσαλα γυαλιστερά...}