κάτω από τη σιωπή στις πιο ξένες λέξεις
βλέπεις την άρνηση να σου δίνει το χέρι
δίπλα στα γρανάζια στους καπνισμένους τοίχους
χαράσεται ο δρόμος καθώς ματώνει το μαχαίρι
το φως στο κουρασμένο βλέμμα σου να σπάει
και είσαι μπροστά σε μια στροφή ακόμα
για μια αδιέξοδη κραυγή μα είσαι μόνος τελικά
με μια άβυσσο στερνή στου φύγε σου το γιόμα
μείνε για λίγο σιωπηλός αμέτοχος μικρός
κάνε το είδωλο να κλάψει κι είσαι στην αρχή
με όσους άντεξαν να παίζουν το παιχνίδι
μιας τελευταίας παράστασης την ύστατη στιγμή
1 +1 κραυγές:
αγάπη νομίζω πως σε παρασύρουν λίγο τα μοτίβα της ποίησης. δλδ, θα το προτιμούσα λίγο πιο ελεύθερο διότι φαίνεται κάπως να πιέζεται το νόημα του. βέβαια καταλαβαίνω πως είναι άσκηση τραβηγμένη. έχει πολύ καλά σημεία αλλα του βγαίνει μια επιτηδευση που το γιώνει κάπως. πρόσοχη, μια γνώμη είπα..
φιλιά φίλε μου
Δημοσίευση σχολίου